Allemaal hetzelfde...

Hallo fans, hier ben ik weer!

Mijn laatste bericht ging vooral over het andere leven waarin ik verzeild geraakt ben. En dat is ook zo. Het leven en slapen in gites. Ik heb er inmiddels een week gites opzitten. Je hebt ze in allerlei soorten en maten. En ja natuurlijk: ik heb er inmiddels wat trapezewerk opzitten. In Navarrenx ben ik te laat op een kamer van zes bedden voor een 'onderslaapplaats'. We slapen er met vieren..... Ik slaap boven een Noor (wat klinkt dat raar hè; herhaal het maar eens) die onder Oslo woont. Hij is de tweede uit Noorwegen die ik tegenkom.                                                                                              In een paar gites terug zat ik naast een mooie Noorse vrouw aan tafel. Het is een gite waar je ook een repas (wèèrem ete) kunt nemen. Als dat kan doe ik dat. Makkelijk, goedkoop. Voor het eerst ontmoet ik er Nederlanders aan tafel; tevens nog een Zwiterse en een Française. Enfin ik raak met Nina (de Noorse) aan de praat en vraag me af hoe oud/jong zij is. Ik schat haar op dertig. Zij is net zo lang als mij (zeggen ze tegenwoordig) en oogt heel jeugdig en krachtig. Zij woont met haar man en drie kinderen vlak onder de Noordkaap. Zij loopt alleen van Le Puy naar St. Jean Pied le Port en vindt het een geweldige belevenis. Haar oudste kind is 24. Kun je nagaan hoe oud zij ongeveer tenminste zal zijn..... Het slapen in een gite is een gemengde gebeurtenis. Zo sliep Nina bijvoorbeeld ook bij mij op de kamer waar ik na het eten pas achterkwam overigens. Wij sliepen op de kamer 'Angleterre' . Bij veel gites wordt aan de kamers een naam gegeven. Er wordt gewoon op volgorde van reservering en binnenkomst een kamer toegewezen. Mits er kamers zijn. In het andere geval is het een zaal maar je treft niet vaak dat je alleen met 'soortgenoten' slaapt. Een pelgrim is een pelgrim......

Een andere omgeving

Niet alleen een ander leven vanwege de gites. Ook ben ik inmiddels in een andere omgeving terechtgekomen. Je hebt het al uit de plaatsnamen op kunnen maken. Namen die een Baskische klank hebben. Een taal overigens waar je geen klap van verstaat en als je het probeert te lezen of uit te spreken dan slaat je tong dubbel. Wat ik wel aangenaam om te horen vind is dat ze hier met een rollende r spreken. Ook ben ik inmiddels in de Pyreneeën verzeild geraakt.                                De wandeling vanmorgen naar Ostabat is zo mooi. Ik word er emotioneel onder. Ik waan me in een paradijs. Vooral dat heiïge in de verte met die sneeuw op de toppen en een heerlijke zon. Fantastisch. Op een gegeven moment cirkelen er vijf roofvogels boven me. Dat vind ik geen goed teken. Ik ben inderdaad al een aantal kilo's afgevallen. Ben ik voor hen al een (weliswaar nog levend) karkas......?

Morgen

 naar Saint Jean Pied le Port. Ik heb besloten niet in een keer de Pyreneeën over naar Roncevalles  te gaan. Daar heb ik geen trek in. Het is een van de zwaarste stukken en dat doe ik in twee keer. Ik zal overnachten in Orisson. Ik vind het nu wel spannend worden.

PS

Er zijn nogal wat reakties van mijn fans die het hebben over 'nog even'. Vanmorgen kom ik een kilometerpaal tegen met nog een kleine 900 kilometer te gaan. Het is maar wat je even vindt.......