Nie lulle mar poetse!

16 april 2009 - Troyes, Frankrijk

Ja, dat typeert een beetje mijn afgelopen drie dagen. Tweede paasdag heeft Roland mij weer terug op het spoor in Villeneuve gezet. Meer dan genoeg uitgerust pakte ik de draad weer op. Nog steeds heerlijk weer (> 20°!) maar toch al gauw te warm met zo'n last op je rug! Ik raak al snel buiten de champagnestreek. Dat betekent dat ik in een zeer uitgestrekt en vlak landbouwgebied terechtkomw. Absoluut saai en dus ook taai! Ongelooflijk zoals je in zo'n streek ' verzuipen'  kunt. Volgens mij heeft Hector Malot hier ook gelopen of misschien wel gewoond. Intussen heb ik wel gekozen voor de brede landbouwwegen die de enorme akkers doorklieven. Het scheelt soms enorm in afstand. Toch werd ik er niet vrolijk van. Goed weer, alle tijd, alle vrijheid en toch baal je ervan! Je wilt hier zo snel mogelijk doorheen : nie lullen mar poetse dus! Zo verliepen in ieder geval 2e en 3e paasdag. Telkens eindigend in een overnachting geregeld via de loco burgemeester van Fère Champenoise ( 15m2 met 2 bedden, toilet en wastafel) en Plancy de l'Abbaye (salle de fètes). Die laatste (klein met baard) brengt mij 's morgens als een roodkapje koffie met twee croissants in een rieten mandje! Da's natuurlijk wel waanzinnig schattig! Toch?                                                                              Vierde paasdag (gisteren dus) werd een heel andere dag. Leek aanvankelijk hetzelfde te verlopen: ik begon maar weer met poetsen! Hoop die dag tot in Troyes te geraken. Maar al gauw begin ik een beetje depri te raken hoewel tegen enen het landschap vriendelijker  (glooiend en anders van samenstelling) wordt. Besluit echter in Chappelle Vallon de D weg weer op te zoeken om uiteindelijk meer in de bewoonde wereld terecht te komen. Al  dralende in dat dorp komt mij een man achterop aan wie ik vraag of er een café in het dorp is. Zoals zo vaak is het antwoord ontkennend. Maar zijn ouders hebben waarschijnlijk wel café voor mij. Wat blijkt? Zijn ouders zijn in 2000 naar Santiago gelopen! Ik werd hartelijk ontvangen. Ik heb daar meegegeten, ze waren net met eten begonnen, en wijn gedronken. Uiteindelijk om drie uur, op hun aanraden,  'mijn' landbouwweg naar Troyes vervolgd. Landschap wordt steeds glooiender en gevarieerder. Jean-Pierre, mijn gastheer, had reeds eerder pogingen gedaan voor onderdak in Troyes maar slaagt daar niet in. Kom om half zeven in Troyes aan maar plof uiteindelijk pas om kwart voor negen (!) op de bovenste étage van hotel De la Gare op een bed. Mijn langste dag tot nu toe. Ik hoop dat dat ook zo blijft.                                      Sta er wel van versteld hoe lang ik onafgebroken die rugzak weet mee te dragen. Want het is iedere keer weer een presentje dat ik mijzelf geef wanneer ik die rugzak afdoe!

 

Fanmail

Ik vind het geweldig jullie reakties te lezen. Dat doet mij goed.

Annemiek: de paardebloemen zijn er volop en hoe gewoon misschien dan ook: ze geven  veel kleur aan het landschap èn  aan mijn beleving.

Frans: heb jij ook bij madame Jacqueminet geslapen? Want veel is er niet daar!

 

Ik moet er mee stoppen want ik wil vandaag nog buiten Troyes geraken.

Houdoe dan doe ik dat ook!

 

Foto’s

6 Reacties

  1. Saskia:
    16 april 2009
    Hoi Han,

    Ik krijg tegenwoordig een mailtje als jij iets nieuws schrijft. Dus dat was net een verrassing om je nieuwe avontuur te lezen.
    Beetje saai landschap ?? Maar wel veel bloemen.
    Ook hier genieten we van een aantal zonnige lentedagen en achter in de tuin staat hier en daar, met goed zoeken, een paardebloem. Onvoorstelbaar eigenlijk dat je al zoveel km's hebt gelopen. Kijk je wel uit voor de boze wolf, die is namelijk altijd in de buurt van roodkapje.

    Groetjes Saskia V-M
  2. leny van vugt:
    16 april 2009
    hoi han,
    je ziet wel,han,als de nood het hoogst is,is ook de redding nabij.
    En die rugzak kun je straks niet meer missen!
    walk on en hou je taai.
    leny
  3. Jeanine en Frans:
    16 april 2009
    Hoi Han,

    Ik merk dat de route die jij loopt wat westelijker is dan die ik heb gelopen. Over Trepail heb ik de volgende zinsnede in mijn aantekeningen gevonden:
    "Gites Rural voor 10 euro. Droog, warm, douche, bed. etc. .....De eigenaresse is aller aardigst ..........." De naam van de eigenaresse heb ik niet genoteerd maar ik ga er vanuit dat we hier over heltzelfde adres praten.

    Het feit dat je op een dag al zo lang je rugzak kunt dragen toont aan dat jij je al goed in conditie hebt gelopen. De pijntjes horen er bij denk ik en soms ook een gebied wat wat minder aanspreekt. Het is knap dat je in zo'n rap tempo al zo ver bent. Vezelay heb je in het vizier. Aangenomen dat je Voie de Vezelay loopt, dan ga je al snel in de richting van het westen lopen (de oversteek zeg maar !!!) en dan recht naar beneden naar Saint Jean Pied de Port. Het ziet er goed en mijn jaloerse gevoel is echt niet minder aan het worden.

    Geniet van je dalen en je toppen en snel weer berichten sturen want daar kijken wij naar uit.

    Ultreia.
  4. Joop Bots:
    16 april 2009
    Beste Han,
    Vandaag nog aan je geschreven. Maar je nieuwe verhaal is ook al weer binnen. Het ga je goed op je verdere Compostellapad. Sterkte vooral in de toenemende warmte.
    Met mijn hielspoor vandaag bij de huisrats geweest. Heb ook al een afspraak bij de podoloog voor over twee weken. Hij moet een speciaal zooltje maken om die hiel te ontlasten.
    Het ga je goed Han, groeten Joop
  5. johan in 't groen:
    18 april 2009
    Hai Han,

    Net je 2e verslag gelezen. Je schiet al aardig op! De kathedraal van Vézélay is enorm prachtig. Heb hem vroeger ook bezocht,net als Conques.Ik vind het fijn om te lezen dat het goed met je gaat. Hou zo vol en geniet van de uitbottende natuur.Net koffie gedronken met Renate bij de Bourgondièr. Vive la France! Tot je volgende verhaal en ´t ga je goed.

    Johan
  6. Roland:
    19 april 2009
    Quelle grande joie de recevoir un ami, toi cher Hen en voyage vers Saint Jacques de Compostelle. Ce voyage est une merveilleuse aventure humaine, physique mais aussi spirituelle. Que tous ceux qui osent la même aventure n'hésitent à aucun moment à venir se reposer quelques jours ici avec les Frères de la Fraternité du Chemin de Damas. Que le courage ne te quitte jamais et quand la fatigue te guette, pense à l'arrivée près de Saint Jacques.

    Bon voyage

    Fraternellement en Christ, Roland