De meseta.....
28 juni 2009 - Padornelo, Spanje
Ik heb tot nu toe op de camino allen maar goed weer. Op een enkel uurtje regen na. Dit laatste is lang genoeg om er achter te komen dat m´n nieuw gekochte regenjas/poncho van binnen voor net zoveel vocht zorgt als de regen. In de riojastreek verzuip je uiteraard in de wijngaarden. Op zich vrij eentonig maar gelukkig zorgen zon en wolken voor een boeiend lichtspel op de flanken van de rondom aanwezige bergen. Daarnaast blijven mijn klaprozen (amapola in het spaans) kontinu aanwezig en boeien. Ook de geuren van kamperfoelie en mimosa snuif ik regelmatig tot me. Bij één etappe zie ik zoveel korenbloemen als ik mijn hele leven nog niet gezien heb. Maar dat houdt ook weer abrupt op. Nadien geen korenblauw meer gezien. De riojastreek gaat geleidelijk aan over in de meseta. Een hoogvlakte die zeer monotoon is. Net zo plat als Nederland en eindeloos wijd en ver. Ook de bergen laten het daar afweten. Ik heb het idee door de graanschuur van Spanje te lopen. Allemaal begroeide akkers met vooral koren. Ik wandel dit kilometerslang, dagen achtereen op een (ongetwijfeld europees gesubsidieerd) grijs gravelpad met aan een kant nog zeer jonge bomen en aan de andere kant een al lang betaande geasfalteerde autoweg die alleen nog dienst doet voor (nauwelijks aanwezig) bestemmingsverkeer en de fietsende Santiagoganger. Erg eentonig. De eerste twee dagen wandel ik de meseta nog met Pilar, een 37 jarige spaanse uit Bilbao die ik ongeveer een week eerder achterop loop. En gedeeltelijk ook met Ivan (Taragona) en Florian (Berlijn) die ik ook al langer ken. Nadien loop ik de meseta helemaal alleen. Ook wel eens fijn om niet altijd buitenlands te hoeven praten. Ik haal de vreugde van het wandelen alleen nog maar uit de berm die gelukkig nog wat kleurige bloemen laat zien. Al bij al zeer weinig schaduw. En dat wordt heftig naarmate de dag vordert en de wolken het af laten weten. Bij een van de herbergen aan de meseta waar ik heb geslapen was een thermometer geplaatst. Pal in de zon. Wind was er niet. Deze gaf 54 graden aan. Ongetwijfel een spaanse Blokkerthermometer want dat lijkt me wel erg veel. Heel grofweg beslaat de meseta een dag of zes zeven. Het is niet voor niets dat er nogal wat caminogangers zijn die in Burgos de bus of trein naar Leon nemen om dit stuk over te slaan. Ik heb voor dat soort van gangers weinig waardering. ¨En un momento dado´ moest ik op een van die mesetadagen hoognodig. Dat heb ik gedurende drie maanden wandelen natuurlijk wel eens meer gemoeten. Het is zeer meegenomen dat het erg warm is maar het is wat ongewoon om eigenlijk geen goede plaats te zien waar je je uitwerpselen zult droppen. Van nature zoek je een plaats die daarvoor het meest geschikt is. Op de meseta is er die bijna geen. Er is geen struik maar ook geen mens in velden of wegen te zien. Ik kies toch maar het koren om mijn hurk-wc in stelling te brengen. Moet komisch zijn om alleen mijn hoofd en nog wat lijf bovenuit het koren te zien steken. Maar het is toch maar weer mooi gelukt. Altijd kijk ik met genoegen neer op hetgeen ik ter plekke achterlaat. Het verbaast me ook weer iedere keer dat er de vliegen als de kippen opzitten. Alsof ik ze zelf mee heb uitgeworpen..... Komt het daar vandaan dat wij vliegen strontvervelend vinden?
waarschijnlijk wel(strontvervelend) Ik zal je mijn ontlastende verhalen maar besparen,want daar zou ik een b(r)oekje mee kunnen vullen.Maar juist die eentonigheid zonder prikkels kan een mens goed doen en in meditatie brengen,dus dat is dan de andere kant van de medaille die je verdiend hebt.
We zullen voorlopig de spaanse tortillas maar niet consumeren!
groetjes leny
Sorry Han, dat ik nu discussieer met Lenie via jouw web-log, ik kan natuurlijk naar het Rosariopark fietsen, maar....het is zondagavond. Over een paar weekjes zien we je weer. Heb het goed op de Camino!!!!
Joke
Nav jouw verhalen en het diftig oefenen van Renate, heb ik de smaak weer te pakken. Heerlijk gewandeld vandaag met Renate en Marion Riksen achter de Seterse Hoeve.
Hele mooie natuur en dat zo dicht bij. Geen korenbloemen en graan maar wel genoten.
Een welverdiend pilsje gedronken op het terras en zitten mijmeren over het heerlijk Spaanse eten waar jij je aan tegoed kan doen. Uiteindelijk hebben we ons laten verleiden tot een schaaltje olijven en hollandse kaas.
Hoop dat het landschap wat spannender gaat worden, na al dat graan van de aankomende dagen. Ach Han, alles heeft toch zo zijn charme. Ze bakken er heerlijke broodjes van. (shit....! zou het van de goede mest komen?)
groetjes Saskia
Mooi dat je onder al die druk en eentonige wandelroutes zo lyrisch kunt blijven schrijven. Zelfs over je eigen uitwerpselen. Het lijkt wel een jaar geleden dat je in le Theil was. Nog "even" begrijp ik en de vakantie kan beginnen. Alle respect en ongeloof Han. Fantastisch dat een clown dat kan. Mooi dan Jan ( de hoofdclown) je zo heeft gesteund. Sterkte nog met de laatste km ( zonder een meter te smokkelen). Liefs voor Renate
groeten van die andere clown
Ik bewonder je doorzettingsermogen hoor, knap gedaan.
Wat fijn dat je nu aan de laatste km. begint.En dan is Renate er weer. Geniet ervan en later hoor ik alle verhalen wel . Ik kijk steeds uit naar je berichtjes.
Heel veel sterkte met de laatste lootjes, groetjes Diny
Jij dacht natuurlijk: ik hoor niets vanuit Amsterdam, maar digibeten zoals ik denken altijd al van tevoren dat ze er niks van snappen. Ik heb wel eens een poging gedaan iets van je te vinden. Lukte niet. Hoor dan bij een familiebijeenkomst over de vele verhalen die je al geschreven hebt. Stel dan alsnog uit om op zoek te gaan. Nu toch eindelijk weer een poging gewaagd en jawel, het stelt natuurlijk niks voor. En nu ben je er al bijna en het laatste stuk ga je samen met Renate doen. Tosca en ik nemen beiden onze hoeden diep voor je af! Wat een onderneming! Ik werd al moe tijdens het lezen en kreeg er plaatsvervangend pijnlijke knieën bij. Je bent een uitstekend chroniqueur, we konden heel fijn van alles met je mee beleven. We hebben alles uitgeprint en het is al een mooi boekwerk geworden. Misschien zou ik het eens kunnen inbinden. Hier wat gebladerd in kunstboeken naar plaatsen die je gepasseerd bent. Natuurlijk Vézelay en verder wat gelezen over de H. Jacobus de Meerdere. Hij beschermt nogal wat beroepen, ook hoedenmakers! En naamgenoot Jacobus de Vorinage schreef een fraai stuk over hem in de "Legenda Aurea".
Sorry dat ik zo op het nippertje reageer. We wensen jou en Renate nog een aantal fijne en mooie dagen daar in Spanje en we komen snel naar Dongen als jullie terug zijn.
Liefs, ook namens Tosca,
clemens
Nou, de laatste werkdag van Renate zit erop.
Maar goed ook, want de laatste dagen )of weken eigenlijk' waren de gedachten meer bij jou dan bij de aardbeien. Niet zo gek eigenlijk!.
Geniet van de laatste loodjes en vooral ook van elkaar.
Groetjes en petje af!!!!!!!!!!!
Marjan